درد ودل خودمونی

سلام .تا حالا شده فکر کنید خیلی کارهایی که تو زندگیمون انجام میدیم واسه چیه ؟دلیلش چیه ؟چه سودی داره ؟حقیقتش اینه که فکر میکردم اصلا برا چی ما اومدیم تو این دنیا ؟و چه کارایی ما باید انجام بدیم؟یادم میاد به کتاب دینی قدیم که توش نوشته بود دنیا کشتزار  اخرته.ایا واقعا عمیقا به این جمله فکر کردیم؟استاد ابرهیمی تو برنامه معرفت میگفت که انسان باید یه چرخه ای رو تو زندگیش طی کنه و اونم اینه که ادم از مولی که همون خداباشه میاد به دنیا (برای آزمایش شدن و کامل شدن که اکثرا ازش غافلیم) و از دنیا میره به عقبی که همون اخرت باشه و از عقبی باز میرسه به مولی اما ایندفعه اگه ادم خوبی باشه با کامل شدنش میاد.دیدید ورزشکارا یا تاجرا یادانشمندا یا بازیگرا یه عمری وقتشونو میذارند برای  موفقیتشون و بعضیاشون به اون هدف اصلی که شناخت خداست نمیرسند .به نظرم رفقا همه یاین کارها خوبه اما عامل بازدارنده برا گناست چون امام علی میگه اگه نفس خود را سرگرم کاری نکنی او تورا سرگرم خویش میکند .خوبه که ادم مشغوله اما خب به نظرتون پس کی باید خدا را شناخت و در عشقش غرق شد مگه این دنیا برا کامل شدن نیست..این همه فیلم ، این همه رستوران و خرد وخوراک ،سینما ،تفریح های دنیایی ،وقت گذاشتن  برای فامیل و دوستان ،حرص خوردن سر چیزای زودگذر ...مگه حضرت امیر در مورد دنیا نگفته شما را از دنيا برحذر مى‏دارم ، كه دنيا ، منزلگاه كوچيدن است و سراى آرميدن نيست ؛ با فريبندگى‏اش خود را آراسته و با آرايشش مى‏فريبد. پس چرا خیلیامون فکر نمیکنیم اینجا ماوای ما نیست،  آیا فکر کردیم تا کی باید ادامش بدیم و وکی باید و چه جور باید به خدا برسیم به نیاز اصلیمون ،به همون منبع همه ی خوبیها، و پاکی ها به عشق واقعی به لذت بینهایت، .....خودم هم راستش نمی دونم یعنی میخوام بدونم ........خواهش میکنم شما هم نظر بدید.

ادامه دارد....